Przyjaźń z Bogiem – źródłem szczęścia

Opis

Prezentowane studium, oparte na źródłach biblijnych, patrystycznych oraz wypowiedziach Urzędu Nauczycielskiego Kościoła, stanowi próbę ukazania nieprzemijającej i ponadczasowej wartości kerygmatycznej Dobrej Nowiny, ujętej i przedstawionej w sposób dostosowany do mentalności i oczekiwań współczesnego człowieka, w myśl postulatu Soboru Watykańskiego II: „Kościół zawsze ma obowiązek badać znaki czasów i wyjaśniać je w świetle Ewangelii tak, aby mógł w sposób dostosowany do mentalności każdego pokolenia (modo unicuique generationi accommodato) odpowiadać ludziom na ich odwieczne pytania…” (Gaudium et spes 4).
Zdaniem autora oczekiwania współczesnego człowieka należy rozpatrywać przede wszystkim w trzech zakresach: 1. Zapotrzebowanie na ujęcia wizualne (obrazowe); 2. Preferencja treści ujętych w kategoriach nauk ścisłych (geometryczno-matematyczne); 3. Powszechne pragnienie szczęścia. Odpowiadając na te wyzwania, autor przedstawia w pierwszej części pracy „Skrót nauki wiary w ujęciu geometrycznym” (s. 10-50). Punktem wyjścia jest koło, okrąg (kýklos), które jest symbolem Boga; dalej pojawia się figura koła, w które został wpisany trójkąt równoboczny (symbol Boga Jedynego w trzech Osobach). W dalszych wykresach pojawia się trójkąt równoramienny, wpisany w okrąg, obrazujący Wcielenie Syna Bożego. W sumie powstaje „struktura geometryczna” złożona z dwóch kół i dwóch trójkątów, połączonych ze sobą wewnętrznie w pozycji wertykalnej, która staje się główną osnową dalszych wykresów (8-20).
Przedstawiona w 20 paralelnych ujęciach geometrycznych struktura teologii obejmuje następujące kwestie: 1. Bóg Odwieczny; 2. Jeden Bóg w Trzech Osobach; 3. Stworzenie aniołów; 4. Upadek aniołów; 5. Przyjaźń człowieka z Bogiem; 6. Zerwanie przyjaźni – grzech pierworodny; 7. Obietnica zbawienia; 8. Dzieło naprawy – Wcielenie; 9. Misterium Odkupienia; 10. Kościół Chrystusowy; 11. Kościół – Świątynia Ducha Świętego; 12. Chrzest – „włączenie w Kościół, Ciało Chrystusa” (K 1267); 13. Miłość (agápe) – syntezą chrześcijaństwa; 14. Miłość bliźniego w miłości Boga; 15. Droga doskonalenia – wzrost miłości; 16. Czyściec – proces dalszego doskonalenia; 17. Chrzest pragnienia – szansa dla wszystkich?; 18. Świętych obcowanie” w jednej miłości; 19. Piekło – odłączenie od Boga; 20. Miłość doskonała – antycypacja nieba.
W części drugiej pt. „Pan sam obdarzy szczęściem” (Ps 85,13) w kerygmatycznym skrócie przedstawia „Prawdziwy obraz Boga”, zwracając uwagę na jego deformacje występujące w przekazach popularnych. W podobnych kategoriach omawia kwestie związane z nauką o złym duchu [rozdział II: Szatan – „Ojciec kłamstwa” (J 8,44)]. W ostatnim, trzecim rozdziale, części drugiej, nawiązując do wykresów przedstawionych w części pierwszej, omawia „cztery drogi”, na których człowiek współczesny poszukuje szczęścia. Wykazuje, że tylko wybór opcji „przyjaźni z Bogiem” daje najwyższe szczęście dostępne człowiekowi na ziemi. Na pozostałych trzech drogach człowiek znajduje nieszczęście (oderwanie od Boga) lub tylko okruchy przelotnego szczęścia. W zakończeniu kieruje apel do tych, którzy pragną stać się „przyjaciółmi Chrystusa”, twierdząc, że wybrali „doskonałą opcję szczęścia”, co więcej akcentuje, że „doskonałość tego wyboru można udowodnić, posługując się kategoriami geometrycznymi – kategoriami nauk ścisłych”.