Nasze seło, prawda i wydumane

Opis

W czasach, kiedy na podlaskich wsiach nikt nie widział jeszcze telewizora, ani nawet nie mógł go sobie wyobrazić, kiedy nie było jeszcze radia, a książka lub gazeta była wielką rzadkością, najważniejszym źródłem wiedzy o świecie był ustny przekaz. W każdej wiejskiej społeczności istniała mniej lub bardziej liczna grupa mieszkańców, którzy z uwagą obserwowali otaczający ich świat i ludzi, a swoje spostrzeżenia w formie opowieści przekazywali współmieszkańcom. Opowieści powielane wielokrotnie, bądź to w czasie długich zimowych wieczorów, bądź też w czasie innych spotkań towarzyskich, często ulegały modyfikacjom i nabierały nowych treści. W rezultacie prawda przeplatała się z fikcją, a wspólną cechą było to, że oddawały one sposób myślenia i mentalność mieszkańców wsi. Takie właśnie opowiadania napisane na podstawie zasłyszanych relacji znalazły się w zbiorze „Nasze seło, prawda i wydumane”.