Poradniki

Wraz z wiekiem nasze ciało zmienia się, zdając sobie sprawę z upływu lat, jeszcze zanim to sobie uświadomimy. Jeśli siła mięśni i zdolność oddychania słabną, to należy to uznać za znak: ciało domaga się, żeby umysł zareagował. To ostatnia chwila na podjęcie wszystkich możliwych starań, żeby dobrze się starzeć – dopóki mamy potrzebne do tego siły fizyczne i psychiczne.

Kiedy żyjemy w dobrym zdrowiu, raczej nie słuchamy tych wewnętrznych sygnałów zbyt uważnie. Jak zatem można dobrze się starzeć? Zachowanie naszej sprawności, energii i żywotności umysłu jest tu absolutnie niezbędne. Nie można tego zrobić bez wzmacniania i ochrony naszych zmysłów przez całe nasze życie. Utrzymanie naszego wzroku i słuchu na dobrym poziomie pomoże nam żyć w sposób satysfakcjonujący, bez utraty równowagi! Przede wszystkim musimy jednak wiedzieć, że to oddychanie jest podstawą wszystkiego. Znaczenie naszych płuc było zaniedbywane przez zbyt długi okres – nadszedł więc czas, aby to naprawić!

Ta książka to prawdziwa podróż w odkrywaniu niezwykłych możliwości naszego organizmu. Wyjaśnia, jak je ochraniać i wzmacniać, aby nawet w wieku stu lat być w świetnej formie!

Książka My daliśmy radę, Tobie też się uda! to niezastąpiony zbiór porad sformułowanych przez znane osoby z zespołem Aspergera lub autyzmem wysokofunkcjonującym i kierowanych do innych osób ze spektrum. Każdy z 17 rozdziałów poświęcony jest konkretnym trudnościom towarzyszącym ASD, które rozpoznano na podstawie nowatorskiego badania przeprowadzonego przez dr. Tonyego Attwooda, Craiga Evansa i Anitę Lesko. Autorami porad są między innymi dr Temple Grandin i dr Stephen M. Shore, a każdy rozdział kończy się szczegółowym i życzliwym komentarzem dr. Tonyego Attwooda. Publikację uzupełniają barwne reprodukcje prac plastycznych wykonanych przez artystów z autyzmem. Książka stanowi źródło wiedzy, a także nadziei to pozycja obowiązkowa dla rodziców i terapeutów osób z zespołem Aspergera lub autyzmem wysokofunkcjonującym.

Neurolog Daniel Gibbs pisze refleksyjną, pouczającą, miejscami humorystyczną i wzruszającą relację z pierwszej ręki na temat życia we wczesnej fazie choroby Alzheimera. Splata wiedzę kliniczną, nabytą dzięki dekadom opieki nad pacjentami, z własnym przeżywaniem choroby. Widoczne na wynikach badań zmiany na swoim mózgu porównuje do tatuażu. A ten był w wielu społecznościach uważany za oznakę realizacji konkretnej misji.

Tak jest i w moim przypadku, podkreśla Gibbs. Dlatego powstała ta książka. Mam nadzieję, że zawarte w niej optymistyczne przesłanie da ludziom poczucie sprawczości w sytuacjach, w których ogarnia ich bezradność w obliczu choroby.

Tatuaż na mózgu jest ucieleśnieniem determinacji Gibbsa, aby pracować jak najdłużej, przynieść pomoc jak największej grupie ludzi i działać na rzecz jak najwcześniejszego rozpoznawania choroby Alzheimera wśród pacjentów.

U Aarona Likensa zespół Aspergera zdiagnozowano w wieku 20 lat. Wkrótce potem Aaron zaczął spisywać swoje doświadczenia i refleksje. Dzięki szczególnemu darowi autoanalizy udało mu się znakomicie uchwycić i opisać specyfikę postrzegania świata cierpiących na to zaburzenie, odszyfrować jego reguły, złamać kod zespołu Aspergera. Jego opis sięga znacznie głębiej niż naukowe, medyczne definicje. Pokazuje nie tyle, czym jest to zaburzenie, ale jak z nim żyć.

Książka ta ma przywołać to, co minęło bezpowrotnie. Niektóre przedmioty, obyczaje, zjawiska i słowa trwały przez pokolenia, aby zniknąć w czasie ostatniego trzydziestolecia. Małym, prywatnym sklepikom nie dał rady komunizm, chociaż prowadził bitwę o handel, jednak szybko rozprawił się z nimi kapitalizm wraz ze swymi galeriami handlowymi. Dziadek Mróz nie miał najmniejszych szans na pokonanie Świętego Mikołaja prawdziwego, w ornacie, infule, z pastorałem. Bez trudu dokonał tego importowany Santa Claus o wyglądzie przerośniętego krasnoludka. Polskie dzieci wkrótce będą znajdowały prezenty w skarpetach (można już kupić specjalne skarpetki) lub w sabotach. Przed dniem św. Walentego handel atakuje tysiącami gadżetów, a jeszcze niedawno o Walentynkach wiedzieli tylko ci, którzy przeczytali Klub Pickwicka. O Wszystkich Świętych, dniu łagodnej, smutnej zadumy, nawet nie wspomnę. Wprawdzie trwa, ale coraz bardziej nakłada się nań błazeństwo importowanych obyczajów.

O tym wszystkim już pisałem w publikacjach prasowych, w książkach. W końcu pomyślałem o leksykonie, o spisie rzeczy, które już nie istnieją. Nie wszystkich (Boże, ile było knajp, zresztą poświęciłem im osobną książkę, ile było księgarń, ile antykwariatów, ile małych kin!), bo to niemożliwe. Napisałem więc tylko o niektórych, szczególnie miłych sercu i szczególnie wspominanych. Nie da się z tych drobiazgów ułożyć mozaiki niegdysiejszego świata, ale może ktoś zachwyci się jego fragmentem, tak jak zachwycamy się starymi sepiowymi fotografiami.

W Opowieściach ze świata mrówek dwukrotny zdobywca Nagrody Pulitzera zabiera nas w podróż do tak odległych miejsc, jak Mozambik i Nowa Gwinea, wyspa Dauphin w Zatoce Meksykańskiej, a nawet zarośnięte podwórko jego rodziców, z pasją opowiadając o swojej trwającej od lat obsesji na punkcie ponad 15 000 gatunków mrówek. Wilson wzbogaca swoje naukowe obserwacje wspaniałymi historiami, które doskonale ilustrują, w jaki sposób mrówki "mówią", węszą i smakują, a także walczą o dominację. Opisuje bardzo rzadkie gatunki, takie jak Matabele, najbardziej zaciekłe mrówki wojownicze Afryki, których łowczynie mogą nosić w szczęce do piętnastu termitów; "mrówki żniwiarki", które, gdy dochodzi do konfrontacji z mrówkami ognistymi, uwalniają chmurę alarmowych feromonów, aby wezwać na pomoc swoich współtowarzyszy; czy Basiceros, najwolniejsze i najbrudniejsze mrówki ze wszystkich, które pokrywają swoje ciała kurzem i śmieciami dla kamuflażu. Opowieści ze świata mrówek to obowiązkowa lektura dla każdego miłośnika przyrody.

30 minut spaceru dziennie może wydłużyć Twoje życie!

Naukowcy są zgodni - jeśli się ruszasz, masz więcej energii, starzejesz się wolniej, rzadziej chorujesz. Wstań z kanapy i każdego dnia poświęć jedynie 30 z 1440 minut, by poczuć się lepiej. Zmniejszysz ryzyko zachorowania między innymi na depresję, cukrzycę i chorobę Alzheimera (ta lista jest naprawdę długa).

Dwaj szwedzcy psychiatrzy i naukowcy - Andres Hansen, autor między innymi bestsellera Wyloguj swój mózg , i Carl Johan Sundberg - wyjaśniają, dlaczego należy się ruszać i jak to robić, by najdłużej zachować sprawność i młodość. Obalają wszystkie mity i stereotypy związane z relacją ciało-umysł.

Zazdrość to smutek w obliczu dobra innych ludzi, który rodzi obmowy, obsesję na punkcie rywalizacji, niepohamowane poszukiwanie prestiżu za wszelką cenę. Zazdrosna osoba mierzy wszystko wedle skali egoizmu, dlatego jest smutna, żyje zgorzkniała i staje się niezdolna do odkrycia niezliczonych bogactw życia, świata i innych osób. Ta książka jest przede wszystkim zaproszeniem do radości. Została napisana z zamiarem niesienia pomocy osobom zniewolonym przez zazdrość. Ukazuje prawdziwe oblicze zazdrości, korzenie, z których wyrasta, i zło, które powoduje.

Prawie każdy posiada jakiś talent, ale jednym udaje się go w życiu wykorzystać, a innym nie. W książce można odnaleźć odpowiedzi na często nurtujące nas pytania: Czy talent ma charakter wrodzony czy wymaga kształtowania? Czy przejawiając talent w jednej dziedzinie, można go wykorzystywać w innej? Jak ważne jest stawianie sobie celów? Czy i jak można rozpoznać talent swój i swoich dzieci? Jakie błędy popełniają rodzice i opiekunowie? Jak trudno stać się mistrzem w dowolnej dziedzinie? Jak przełożyć talent na efekty wizerunkowe i finansowe? Ponadto w książce: analiza światowej literatury na temat talentu w działalności artystycznej, sportowej, naukowej i biznesowej; rozmowy z 40 wybitnymi przedstawicielami tych form aktywności w Polsce. Jeśli interesuje Cię odpowiedź na którekolwiek z powyższych pytań - przeczytaj tę książkę. Na pewno znajdziesz w niej wiele inspiracji.

Depresja nie jest wynalazkiem XX wieku. Melancholię opisywali w starożytności Hippokrates z Kos i Aretajos z Kapadocji, portretowali w renesansie Albrecht Drer i Hieronimus Bosch. Staropolskie określenie posępnica dotyczy właśnie depresji. Choroba ta w ostatnich dziesięcioleciach dotyka więcej osób niż 100 czy 200 lat temu. Pojawia się nawet u dzieci. Bywa przyczyną silnego cierpienia. Dlatego nie można jej bagatelizować czy zbywać dziarskim motywowaniem do wzięcia się w garść. Człowiekowi zdrowemu trudno sobie wyobrazić jak bardzo bezradnym jest się wobec choroby.

Dobrze, że powstała książka o depresji wyjaśniająca współczesne rozumienie biologicznych, środowiskowych i psychologicznych uwarunkowań tego zaburzenia psychicznego. Jej wielkimi walorami są osobista narracja i przykłady z praktyki klinicznej. To kompendium rzetelnej wiedzy i przez to, realne wsparcie dla osób dotkniętych depresją, a także dla ich bliskich.

„Poradnik duchowy” to praktyczny przewodnik po sztuce kierownictwa duchowego. Autor udziela w niej odpowiedzi na podstawowe pytania dotyczące towarzyszenia w sprawach życia wewnętrznego. Czerpiąc z wieloletniego doświadczenia i tekstów mistrzów duchowych objaśnia na czym polega rozwój w dziedzinie życia z Bogiem. Jednocześnie przedstawia zagrożenia i problemy z jakimi borykają się współcześni penitenci. Publikacja jest pomocą zarówno dla kierowników, jak i penitentów.

Jakże często osoby, które wyrastały w alkoholowej, dysfunkcyjnej rodzinie obiecują sobie, że ich dom będzie zupełnie inny. Mają w sobie olbrzymie pragnienie, by nie powtarzać błędu rodziców. „Przecież nie jestem moją matką, nie jestem moim ojcem”. Obiecują sobie, że to dzieci a nie alkohol będą w centrum ich uwagi, że zamiast kłótni pojawi się rozmowa, a frustra­cję zastąpi otwartość i bliskość. I… zwykle nie wychodzi.

Jaki ciężar niesie na swoich barkach DDA?
Czy można go zrzucić i zacząć żyć po swojemu?
Dlaczego wbrew naszej woli stajemy się odbiciem rodziców?
Czy wystarczy samemu nie pić, by zatrzymać przekaz alkoholowej traumy?
Czy wyprowadzka z domu pozwala uwolnić się od toksycznej przeszłości?
Nikt nie przeżyje życia za ciebie. Nikt prócz ciebie nie zmierzy się z twoją prze­szłością i nikt poza tobą nie zbuduje twojej przyszłości. Jeśli chcesz troszczyć się o innych, wpierw zaopiekuj się sobą. Zobaczysz, jak wiele to zmieni.

Dlaczego przytulanie jest ważne?
Czy łzy są powodem do wstydu?
Co trzeba dać sobie, żeby dawać siebie innym?

Ciągle bierzemy się w garść, ogarniamy siebie, jesteśmy dzielni. Rzadziej mamy do siebie cierpliwość, uważamy na swoje potrzeby i emocje. Zapominamy też o docenianiu siebie i zaufaniu, którego tak bardzo potrzebujemy. Ta książka jest zaproszeniem do bycia ze sobą i dla siebie. To opowieść o łagodności i wyrozumiałości, o zgodzie na błędy, o dawaniu sobie bezpiecznej przestrzeni. Bo nie dostaniemy troski od innych, jeśli najpierw sami jej sobie nie podarujemy.

Spotkaj się ze sobą. Podaruj sobie bliskość. Zatroszcz się o siebie i innych. Mądrze.

Bliskość to pozwolenie drugiej osobie na bycie w tym, co dla niej w danym momencie żywe – jeśli chciałbyś płakać, to możesz to zrobić, jeśli potrzebujesz przytulenia, to je dostaniesz, jeśli chcesz się śmiać, milczeć, mówić, poleżeć, obejrzeć film, to możesz to zrobić, ponieważ nie mam oczekiwań, że będziesz dzisiaj „jakiś” lub „jakaś”. Wtedy kiedy moje JA spotyka się w wolności z twoim TY, może stać się MY, które jest darem z tego, co mamy w sobie najlepsze. (fragment)